Είναι κάτι παιδιά που δεν μεγάλωσαν κανονικά, όπως λέει και ένα ελληνικό τραγούδι. Ένα φτύσιμο στη μάπα και μια κλωτσιά στα αρχίδια ήταν η απάντηση των Dead Moon όταν τους χτύπησαν την πόρτα οι κανόνες της μουσικής βιομηχανίας, ο "σωστός" ήχος ή το "σωστό" παίξιμο... και όπως έχουν καταλάβει και νιώσει όσοι τους ακούν, αυτή η πορεία είναι φυσική, από ένστικτο και όχι από άποψη. Μια πορεία με διαλυμένο αυτοκίνητο, αλλά προς τη σωστή κατεύθυνση. Ο ήχος, ο τρόπος που τραγουδούν, οι στίχοι, οι φωτογραφίες και τα εξώφυλλα των δίσκων περιγράφονται τέλεια από τους παρακάτω στίχους των Carcass "Don't tell me how to think, what to say, what to do, how i should behave... don't tell me what to sing, what to play, how to write... don't tell me the rules of your game... cause i really don't wanna be like you".
Τους πρωτοσυνάντησα στη Λάρισα, στο Stage, στα πλαίσια της τελευταίας περιοδείας τους πριν διαλύσουν. Μπήκα μέσα ράκος και βγήκα θεός. Διαλέγω το "Trash and burn" γιατί, μπορεί να μην έχει τη συνοχή και την "ιστορική" αξία των πρώτων δίσκων, αλλά έχει το αγαπημένο μου Dead Μoon κομμάτι ever, to "40 miles of bad road". Highlights του δίσκου... "Shadows of the night", "Never again", "Sabotage".
Για τα τυπικά, έχουν 13 δίσκους, εκ των οποίων οι περισσότεροι ηχογραφημένοι στο σαλόνι τους, και έχουν κυκλοφορήσει από την εταιρία τους. Ακούγονται παντού με άφθονη μπύρα. Γειά μας!
No comments:
Post a Comment