Μόνο θρας.

    Οι τύποι που γράφουμε εδώ, τυγχάνουμε κωλητοί φίλοι κοντά στα 20 χρόνια. Έχουμε φάει σκατά μαζί (που λέει και ο anonymous) και ελπίζω να φάμε άλλα τόσα παρέα. Όπως μπορεί να γνωρίζετε, προ 3μηνών περίπου δημιουργήσαμε ένα blog, σαν εκπλήρωση του οράματος, ενός από την παρέα μας, του Alex, με σκοπό την προώθηση της καλής νοούμενης μουσικής και άλλων θεμάτων που περιτριγυρίζουν τον ακραίο ήχο. Δεν ζούμε πλεον όλοι στην ίδια πόλη, όπως παλιά, αλλά σκόρπιοι σε όλη την Ελλάδα σχεδόν. Έτσι, λογικό είναι να έχουμε αρχίσει εδώ και καιρό να ξεφεύγουμε από τα κοινά μας γούστα. Αυτό μόνο θετικό είναι, μιας και στις συναντήσεις μας έχουμε για άπειρα πράματα να συζητήσουμε, βριστούμε, μαλώσουμε, γελάσουμε. Έτσι, μεταξύ πολύ σοβαρού και όποτε πρέπει αστείου, θα εκφράσω μερικές σκέψεις απευθυνόμενος σε ... θα καταλάβετε ...

   

   Μετά λύπης μου διάβασα ένα πρόσφατο άρθρο «επικήδειο» του thrash metal. Έξυπνα. Αυτή η λέξη μου ήρθε στο μυαλό μου όταν διάβασα (μετά το πρώτο σοκ και τον απαραίτητο χρόνο μέχρι να συνέλθω) αυτό το άρθρο σου μουνοθειστ .. εεε monotheist (γαμώ το alt+shift). Ναι έξυπνα. Γιατί πολύ έξυπνα, μάλιστα σχεδόν μαεστρικά, αποφεύγεις να μιλήσεις ανοικτά για το πρόβλημα σου απέναντι στο thrash. Το ξαναλέω, το πρόβλημα ΣΟΥ απέναντι στο thrash και όχι κάποιο πιθανό πρόβλημα του συγκεκριμένου ιδιώματος. Όπως πολύ έξυπνα χρησιμοποιείς πραγματικά γεγονότα και δυσκολίες που συνάντησε το thrash ειδικά την δεκαετία του ’90, ώστε συνειρμικά ο αναγνώστης σου να κάνει τον απλοϊκό υπολογισμό  “σωστά τα λέει, όντως έτσι γίνανε … άρα δίκιο έχει…”. Επέτρεψε μου να πω πως αυτά είναι φτηνά τεχνάσματα στη χρήση του γραπτού λόγου και περίμενα κάτι καλύτερο από σένα. 

   Φταίει όμως το thrash, που δεν είχες εσύ και εγώ και ο οποιοσδήποτε στην τελική, το μυαλό να καταλάβει την σημασία και την ποιότητα, που απλόχερα σου προσέφεραν οι Coroner? Ή φταίει το thrash, που ότι μετριότητα διαβάζαμε στο Hammer το αποθεώναμε χωρίς κριτική διάθεση, αλλά με μυαλό χουλιγκάνου στις καθυστερήσεις ενός ντέρμπυ και με την ομάδα του πίσω στο σκορ? Εκτός αν περίμενες πρώτα από το Χάρη τον Πρασούλα (δεν θυμάμαι άλλον πιο παλιό), τον Τόλη τον Παλαντζά, τον άλλον τον μυστήριο τον Φλωράκη, να δεχτούν το thrash (και  τις αλλαγές σε αυτό) και μετά να το δεχτείς και εσύ. Στο κάτω κάτω δεν άκουσες ξάφνου death & black , όπως και εγώ, γιατί ήθελες να ακολουθήσεις τις μόδες (όπως κάνεις τώρα), το έκανες όπως και εσύ είπες γιατί τότε ήτανε στα καλύτερά του και που στο νεανικό μυαλό μας φάνταζε πιο άγριο, πιο επικίνδυνο από οτιδήποτε. Πειραματιστήκαμε μουσικά και φυσικό επακόλουθο να μάθουμε και άλλα πράγματα. Δεν σημαίνει αυτό πως πρέπει να πετάμε ότι αγαπήσαμε όμως. Η εγκατάλειψη του thrash δεν μου απορρέει από κάπου, ούτε η πτώση του (στην ποιότητα), άσχετα αν κινήθηκε σε πιο underground δρόμους. Βέβαια οι Pantera άθελα τους κάνανε μεγάλο κακό, ο ήχος κινήθηκε σε ρυθμούς ταιριαστούς πιο πολύ στη άλλη πλευρά του Ατλαντικού και το groove (και πολλοί άλλοι παράγοντες) εξασθένησαν το thrash, αλλά φυσικά δεν το νίκησαν. Αλλά εσύ φίλε μου γουστάρεις τους Τεξανούς και δεν είναι αυτός ο λόγος που δεν ακολουθείς το thrash εδώ και χρόνια και παράλληλα το λοιδορείς φτιάχνοντας επικήδειους σαν … καριόλης. 

   ΚΑΙ ΕΡΧΟΜΑΙ ΣΤΟ ΣΗΜΕΙΟ ΠΟΥ ΘΑ ΜΙΛΗΣΩ ΓΙΑ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΣΟΥ ΑΝΟΙΚΤΑ. Παραδέξου ρε κυρία, πως δεν αντέχεις άλλο ταχύτητα, δεν μπορείς άλλο να την υπηρετήσεις. Μπες στην κολυμβήθρα του Σιλωάμ (?!?!? ψψςςςςςς) του occult rock, της ταμπέλας του ‘post’, του μυστήριου-ψυχεδελικού black metal  και εξαγνίσου που ήσουνα κάφρος και απέρριπτες τόσα χρόνια πράγματα που δεν είχες ακούσει ποτέ (όπως κάνεις και τώρα για τόσα πολλά και γαμάτα συγκροτήματα thrash). Νιώσε ένοχος, που κάποτε δεν ήξερες ούτε ένα όνομα από την στήλη του Κισατζεκιάν και δάκρυσε από χαρά που τώρα έχεις το επίπεδο να ακούς μουσική που δίνει νέες εμπειρίες, που θέλει 10+ ακούσματα για να σου δώσει αυτό που κρύβει και να δυσανασχετείς με τη ρηχότητα του thrash. ΟΡΣΕ!!! ΝΑ ΡΕ!! ΠΑΡ’ΤΑ !!! 

   Θες να αρχίσω να σου αραδιάζω συγκροτήματα που σε σύντομο διάστημα, όταν ξεπεράσεις (το ελπίζω) τη φάση της κουλτούρας θα μου προσκυνάς και θα τα ρίχνεις σε τσιπουροσυναντήσεις σαν ανακαλύψεις σου? Θες να σου πετάξω και καμιά 30ρια δισκάρες που θα έπρεπε να ντρέπεσαι που δεν έχεις ακούσει από τα υποτιμημένα ‘90s? Θες άλλους 30 από το 1999 και μετά? Θες 30 την τελευταία 5ετια? Πες μου τι θέλεις? Θες να σου σπάσω τα μούτρα? ΤΙ ΕΧΕΙΣ ΠΑΘΕΙ????

   Το τελευταίο ASSASSIN ‘Breaking the Silence’ του 2011, το έχεις ακούσει? Τα παρακμιακά 'The Upcoming Terror' (1986) και 'Instellar Experience' (1988), που μας είχανε στα διαμάντια του thrash (και ψάχνω ακόμα, αλλά δεν δίνω πάνω από 10 ευρά) φαντάζουνε πρόβες των Blasphereion μπροστά σε αυτό του 2011. Slayer, Overkill, Forbidden, Heathen, Sodom, Artillery, Tankard, Testament, Anthrax, Exodus, Flotsam & Jetsam, Kreator, δισκογραφούνε όχι απλά σε ικανοποιητικό επίπεδο, αλλά μερικοί από αυτούς έχουνε βγάλει τον καλύτερο εαυτό τους ever!

   Ελληνικό thrash. Flames, Mortal Pain και Corrossive Elements(!!!), αυτά μου έρχονται τώρα από τα ελληνικά που ακούγαμε τότε και έχω πολύ καιρό να ακούσω. Έχω πολύ καιρό να τα ακούσω, γιατί φοβάμαι να τα βάλω να παίξουν. Φοβάμαι να τα βάλω να παίξουν, γιατί φοβάμαι οτι μπροστά στην τωρινή ελληνική thrash σκηνή των Suicidal Angels, Conspiracy, Ravencult, Faithreat, Slaughtered Priest, Mentally Defiled, Omega και άλλων, θα φάνε λίγο σκόνη και θα χάσουν τη ‘μαγεία’ που τα συνοδεύει. Σκόνη όχι μόνο από πλευράς ποιότητας ήχου και παραγωγής, άλλα και από συνθετικής ικανότητας. Γιατί να μην δόσεις μια ευκαιρία, εσύ και ο κάθε ένας που αλλάζει η μούρη του μορφή στο άκουσμα της λέξης thrash (πόσο μάλλον ελληνικού), σε αυτά τα groups?   

   (Ακολουθεί ποιητική παρομοίωση, που θα ξαναδείτε από μένα ΜΟΝΟ σε απαντήσεις αντιστοίχων post) … Δικαίωμα σου να δένεσαι στο κατάρτι σαν άλλος Οδυσσέας για μα μην μαγευτείς από τις σειρήνες των Vektor, Havok, Desaster, Fueled By Fire, Untimely Demise, Gamma Bomb, Municipal Waste, Toxic Holocaust, Violator, Degradation, Essence, Craterface, Ketzer. Σου θυμίζω όμως, εντελώς φιλικά (γιατί εδώ το blog είναι όπως σωστά είπες ‘food for thought-χώρος’ και όχι διαδικτυακή αρένα για αντιπαλότητες), πως αυτές οι σειρήνες δεν θέλουν απλά να σε αποπλανήσουνε, ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΣΟΥ ΣΚΙΣΟΥΝΕ ΤΑ ΡΑΜΜΑΤΑ ΡΕ ΦΛΩΡΕ !!!!

ΜΟΝΟ THRASH και τα βυζιά στην άσφαλτο !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Υ.Γ.1   Στη θέση του Monotheist, μπορείτε να βάλετε όποιον πιστεύετε οτι πιστεύει οτι το retro/thrash revival δεν έχει να προσφέρει τίποτα παρά μόνο αναμασήματα,

Υ.Γ.2   Η ξεροκεφαλιά έφαγε τους μισούς thrashαδες της τότε μόδας, αλλά η ‘ξεροκεφαλιά’ ήταν αυτή που διέσωσε τους άλλους μισούς  .