ANCIENT TIMES

Πέρασαν 22 χρόνια από την δημιουργία του black metal. Πότε κιόλας;;; Έτυχε να ήμουν εκεί από την αρχή (μέχρι το τέλος). Όπως σε όλες τις αρχές, έτσι και στην αρχή του b.m. όλα ήταν αυθόρμητα, φρέσκα, παθιασμένα, "αγνά". Το προφίλ είχε τα εξής χαρακτηριστικά... αντιεμπορικό, αντισυμβατικό σε δομές και ήχο, αντικοινωνικό, αντιχριστιανικό και αποκρυφιστικό σε θεματολογία και φιλοσοφία. Δηλαδή αρκετά "τσαμπουκαλεμένα" πράγματα. Σήμερα θα ποστάρω τους 5 πιο αγαπημένους μου δίσκους εκείνης της εποχής.

Πρώτος και καλύτερος το "A BLAZE IN THE NORTHERN SKY". Ενα κράμα απόκοσμης και μεταφυσικής ατμόσφαιρας. Θυμάμαι χαρακτηριστικά τις γκριμάτσες και τους μορφασμούς που έκαναν όλοι οι φίλοι μου στο πρώτο άκουσμα του δίσκου. Η πιο συνήθισμένη ατάκα ήταν " Αυτό το πράγμα δεν ακούγεται!!!". ΧΑΧΑΧΑΑΑ....Οι θεοί Darkthrone συνεχίζουν ακόμα να γράφουν τους δίσκους τους μέσα σε δύο τρεις μέρες, και να υποστηρίζουν τον "χάλια" ήχο, τη στιγμή που χιλιάδες μπάντες του είδους σκάνε δύο χιλιάρικα (π.χ.) για να έχει "καλό"/ προσεγμένο ήχο ο δίσκος τους. Αναντικατάστατος δίσκος μιας μπάντας μοναδικής.

 Οι Immortal είναι η αγαπημένη μου b.m. μπάντα. Το "DIABOLICAL FULLMOON MYSTICISM" είναι ο πρώτος τους. Εδώ τα πράγματα στον ήχο είναι ελάχιστα καλύτερα από τους παραπάνω. Πολύ προσωπική ατμόσφαιρα παρά τους γραφικούς "κακούς" (evil) στίχους. Δε ξέρω γιατί  (ίσως το βίντεοκλίπ) αλλά από τότε κατάλαβα την κομικάδικη φύση της μπάντας. Οτι είναι "κάγκουρες" και πως σε κάποια φάση θα παρατούσαν τη συνταγή της "κακίας" για να προσκυνήσουν τους bathory, βγάζοντας απίστευτα επικά άσματα που κανείς άλλος δε μπορεί. Ναι είναι οι Manowar του b.m. ...

 Πράξεις σοβαρές "του θανατά" και λόγια του αέρα (και λίγα λέω). Ο ζαβός της παρέας. Έχει δυνατότερους δίσκους από το "ASKE", αλλά ετούτος έχει τα τραγούδια με τη μεγαλύτερη δόση μελαγχολίας και αρνητικού συναισθήματος. Αν θα θέλαμε να περιγράψουμε το χαρακτήρα της μουσικής (και της φωνής), άνετα θα το λέγαμε "τυφλό μίσος". Μαζί με τους Darkthrone και τους Mayhem δημιούργησαν χιλιάδες "μπάντες κλώνους" που κοπιάροντας αυτούς τους τρεις κατάντησαν το είδος μια σκέτη μαλακία. Μουσικά είναι ακόμα ενεργός και "ντούρος". Από τους δίσκους που φοβάσαι να ακούσεις μόνος νύχτα στην εξοχή.

Είναι απλά... Σκατά, άντε γαμήσου, ψόφα. Χάλια δυαλιμένος σάπιος μαύρος ήχος και ερμηνεία! Το "LIVE IN LEIPZIG" είναι ουσιατικά μια συλλογή από τα καλύτερα τραγούδια των Mayhem, (γνώμη μου), παιγμένα ζωντανά και τραγουδισμένα από τον Dead. Aπό όλες τις μπάντες, οι mayhem είναι αυτοί που μετά από τόσα χρόνια εξακολουθούν να είναι τόσο κοντά στο ύφος και ήθος που ξεκίνησαν. Δεν έχεις παρά να τσεκάρεις τον τελευταίο τους δίσκο. Πολλά αυτάκια και καρδιές ματώνουν...

 ΤΙ ΔΙΣΚΟΣ!!!!!!! Τέτοιοι δίσκοι βγαίναν και άρπαζε φωτιά το κεφαλάκι μας. Μια τελετουργία, μια μύηση, μια πραγματική πύλη με υπόσταση ήχου. Ντεμπούτο για μια μπάντα με μεγάλη ιστορία... που έχει φάει σκατα, που έχει οργώσει τον πλανήτη, που έβαλε τα θεμέλια για αυτό που λέγαν κάποτε Ελληνική σκηνή. Μπορεί να μην μου αρέσουν οι τελευταίοι δίσκοι τους αλλά αυτός (και όχι μόνο) κάθεται δίπλα στους παραπάνω με άνεση και ευκολία... άξια δηλαδη. Οι R.C. δεν είναι παρά ένας γίγαντας που έχει πάρει (ίσως δίκαια) έναν υπνάκο... Περιμένω αλήθεια τη στιγμη που θα ξυπνήσει. Υπομονή έχω όση θέλεις, λεφτά μη μου ζητάς...

Υ.Γ.  Το ποστ αυτό έγινε γιατί βαρέθηκα το προηγούμενο και το θέμα το επέλεξα γιατί δεν είχα καθόλου όρεξη...οπότε διάλεξα ένα είδος που το ξέρω, το έχω ακούσει και "ζήσει" καλά. Δεν ακούω πλέον καθόλου black metal.