ΣΟΚ ΚΑΙ ΔΕΟΣ

Να βάλω κι εγώ έναν αφηρημένο-ποιητικό τίτλο σε ποστ να μη με περνάνε για κανένα ξενέρωτο. Όπως είχε "σεξ και βια στον πλανήτη Δία" σε μια άλλη γωνιά της Αθήνας (βλ. Planet Of Zeus στο gagarin) έτσι είχε "σοκ και δέος" στο Αν Club αυτό το σάββατο… Έτσι απλά.

"We are Primordial from the Republic of Ireland!" είπε ο μπαρουτοκαπνισμένος τροβαδούρος και εγένετο ΧΑΟΣ. Δυόμιση ώρες πούτσα, μπάλα και καράτε.

Όταν ρώτησα τον Alan το προηγούμενο βράδυ (που έκτελούσε χρέη dj σε γνωστό αρχιδόκαμπο-μέταλ-μπαρ των εξαρχείων) πόσες ώρες θα διαρκέσει η εμφάνισή τους και μου είπε πάνω απο δυο ώρες το λέρωσα το βρακί μου. Δεν το κρύβω. Αλλά αυτό που έγινε το επόμενο βράδυ ειλικρινά δεν το περίμενα.

Τους έχω ξαναδεί άλλες 3 φορές (μαζί με την απογοητευτική σχεδόν μη-εμφάνιση του '10) και ομολογώ οτι τούτη εδώ ήταν μακράν η πιο αποθεωτική τους εμφάνιση. Αποθεωτική απο πλευράς ανταπόκρισης-προσέλευσης του κοινού αλλά και από πλευράς μπάντας (εορταστικό setlist, επαφή με τον κόσμο). Ίσως με πιάνει το οπαδικό μου αλλά πιστεύω οτι υπάρχει μια ιδιαίτερη σχέση του γκρουπ με το ελληνικό κοινό. Δεν ξέρω. Το σίγουρο είναι οτι δεν βρίσκεις εύκολα τέτοια ατμόσφαιρα σε live πλέον. Με τους 9 στους 10 παρευρισκόμενους να γκαρίζουν τους στίχους (και τι στίχους!) σε ΚΑΘΕ τραγούδι και να υψώνουν τα χέρια τους σε κάθε βλέμμα του ημίθεου-ημίτρελου ιρλανδού... δεν παίζει. Συναίσθημα, μυσταγωγία, πάθος, δύναμη, έκσταση, ένωση ψυχής μουσικού - ακροατή.

ΑΥΤΟ είναι ένα live αντάξιο της μουσικής των Primordial.

Μιας μουσικής που είναι τόσο true ρε πούστη μου! Τόσο πολεμική και δυνατή που απορείς πως γίνεται να είναι τόσο συγκινητική και εσωτερική μαζί. Πλήρης. ΟΤΙ κοντινότερο δηλαδή στα πρότυπα που έθεσε ένας μακαρίτης ψηλέας Σουηδός πριν 20 χρόνια. Επικό μέταλ, βαρύ, μελαγχολικό, αρχέγονο και διαχρονικό, μερακλήδικο και ψαρωτικό. Αυτό που πασχίζουν κάτι φουκαράδες power μέταλλοι και δεν τους βγαίνει το άτιμο! Δε πα' να βάζουν συμφωνικές και πιάνα και πριμαντόνες να ξελαρυγγιάζονται στις σκάλες και τις οκτάβες. Τέτοιο συναίσθημα ΔΕΝ έχει. Μπορεί να έχει κάποιο άλλο, αλλά σίγουρα τέτοιο δεν έχει.

Σταματάω εδώ και κρατάω καύλα να τα πω μια και καλή σε κάποια μελλοντική κριτική δίσκου των Primordial που θα ταιριάζει και περισσότερο.

Εδώ στα του live τώρα. Εκπλήξεις πολλές στο setlist είχαμε, με 5 κομματάρες από τα "παλιά" (προ τελευταίας τριάδας) και ένα Traitor's Gate που προσωπικά με ισοπέδωσε. Ήχο ψιλομούφα επίσης είχαμε που προσωπικά δεν με επηρέασε και merchandise ΔΕΝ είχαμε γιατί χάθηκαν στο αεροδρόμιο. Όποιος δει υπάλληλο της Lufthansa με μπλουζάκι Primordial να τον ρωτήσει πως λέγεται ο πρώτος δίσκος και αν δεν ξέρει να του το πάρει έτσι νταηλίκι, χαχα. (σύμφωνα με τον Alan οι ιντερνετικές παραγγελίες από Ελλάδα θα έχουν έκπτωση). Τα παράπονα για μεγαλύτερο χώρο (gagarin) που άκουσα δεν τα συμμερίζομαι. Aφενώς γιατί νομίζω ότι η προσέλευση ήταν μαζική λόγω τιμής εισητηρίου (και υποψιάζομαι χαμηλής αμοιβής του γκρουπ λόγω της προηγούμενης μη-εμφάνισης) και αφετέρου γιατί αυτό το γηπεδικό άμεσο feeling του Αν (συν τα 3 ευρώ η βαρελίσια Craft) εμένα μου πάει πιο πολύ για τους Primordial. Γνώμη μου.

Κλείνοντας να κάνω και ένα συγκρατημένο επιγραμματικό σχόλιο γι' αυτή την αγαπημένη μπάντα. Οι Primordial είναι απλά η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ επική metal μπάντα του πλανήτη τουλάχιστον την τελευταία δεκαετία και Η ΜΟΝΗ που μπορεί και σηκώνει το βαρύ φορτίο της κληρονομιάς των Bathory στις πλάτες της. Τέλος.

ALL HAIL PRIMORDIAL

SETLIST:

No Grave Deep Enough // Autumn's Ablaze // Lain With the Wolf // Gallows Hymn // Journey's End // Bloodied Yet Unbowed // The Soul Must Sleep // As Rome Burns // Traitors Gate // The Mouth of Judas // God's Old Snake // The Coffin Ships // Sons of the Morrigan // Gods to the Godless // Heathen Tribes // The Golden Spiral // Empire Falls

ΥΓ. 1. Daylight Misery συμπαθητικοί, Αgatus ώραιοι, με πήγαν χρόνια πίσω και νοστάλγησα λιγάκι.

ΥΓ. 2. Ποστ αφιερωμένο στον Κυριάκο ή κατά κόσμον Κούλη.