Anaal Nathrakh - Vanitas

1. The Blood-Dimmed Tide
2. Forging Towards Τhe Sunset
3. To Spite The Face
4. Todos Somos Humanos
5. In Coelo Quies, Tout Finis Ici Bas
6. You Can’t Save Me, So Stop Fucking Trying
7. Make Glorious The Embrace Οf Saturn
8. Feeding Τhe Beast
9. Of Fire, And Fucking Pigs
10. A Metaphor For The Dead

7ο album από τους Anaal Nathrakh και most playable δίσκος για μένα, για τον μήνα που μας άφησε, καθώς και υποψήφιο album για τα επερχόμενα μας Top Albums of 2012 (oh fuckin' yeah!!). Σαφώς ανώτερος από τον προηγούμενο 'Passion' και άξιος να στέκεται δίπλα στον καλυτερό τους (για μένα) 'In The Constellation Of The Black Widow'.

     Το συμπαθέστατο duo από το Birmingham, πειραματίζεται κι άλλο με κάποια ηλεκτρονικά στοιχεία (cybergrind), χωρίς να ξεπερνάει τα όρια του αποδεκτού. Κολασμένο black metal με αρκετά  grindcore στοιχεία ή αλλοιώς blackened grindcore ή αλλοιώς 'γκραιντίζων' black metal (να δω τι άλλο θ'ακούσω). O όλος ήχος τους θύμισε αρκετά την νοοτροπία των Strapping Young Lad σε κάποιες κυκλοφορίες τους. Δηλαδή, πολύ φορτωμένη παραγωγή και ήχος. Πολλά μπάσσα, grooves, πλήκτρα, δυνατά drums και programming, διπλά φωνητικά, όλα σε μια περίεργη μίξη. Το παράδοξο είναι ότι μέσα από ένα χαώδες σύνολο, βγάζεις άκρη και μάλιστα διακρίνεις μελωδία.

     Τα riffs στηρίζονται κατά μεγάλο ποσοστό στο black metal. Οι ρυθμοί στα drums εκτός από τα συνηθισμένα blastbeats, mid-tempo, κλπ. έχουν εμπλουτιστεί αυτή τη φορά με αρκετά σημεία D-Beat, γεγονός που συμβάλλει και αυτό στην αυθεντικότητα(!!) της μπάντας. Τα φωνητικά είναι άψογα, είτε πρόκειται για τα 'πνιγμένα' ουρλιαχτά (τα οποία θα απομακρύνουν ευαίσθητους ακροατές) είτε πρόκειται για τα 'καθαρά'. Η ατμόσφαιρα που δημιουργείτε μέσα στο χάος είναι απλά μοναδική.

     Τελειώνοντας, θα ήθελα να ευχαριστήσω τους V.I.T.R.I.O.L., κατά κόσμον Dave Hunt (Benediction, ex-Mistress) και Irrumator, κατά κόσμον Mick Kenney (ex-Fukpig, ex-Mistress), για τα επαναλαμβανόμενα 38 λεπτά που μου χάρισαν, τα οποία θα βρείτε εδώ.