"Όσα φέρνει η στιγμή"

Πέρασαν χρόνια μέχρι να μπορώ ξανά να ακούσω Dead Can Dance... μου "κάθονταν" βαρύ. Τους είχα θάψει σε μια "γωνιά", και μάλιστα θεωρούσα πως είχα ξεμπερδέψει με τη μουσική τους. Αμ δε....
             Το Πάσχα μαζευτήκαμε στο σαλονάκι του φίλου μας του Βάγγου, να αράξουμε και να τα πούμε. (Μένουμε σε διαφορετικές πόλεις). Επειδή ο Βάγγος ακούει όλο κάτι ιντάστριαλ μαλακίες και επειδή τα κεφάλια μας ήταν ήδη κουδούνια από το τρέξιμο των ημερών (να προλάβεις να δείς όλους τους φίλους και συγγενείς) και από κάτι μπύρες που είχαμε κατεβάσει την προηγούμενη βραδιά, ε είπαμε να βάλουμε να παίζει κάτι "χαλαρό"...
             ΣΟΚ!!! Δε ξέρω τι έφταιξε. Ολα έγιναν ξαφνικά καθαρά και ξάστερα. Σαν να ξύπνησα από μακροχρόνιο ύπνο. Κατάλαβα πως θα ήταν αδύνατο να εξηγήσω ή να μοιραστώ με τους λοιπούς παρόντες, τι μου συνέβαινε. Περιόρισα τον ενθουσιασμό μου στο να ζητήσω να ακούσουμε το αγαπημένο μου Dead Can Dance κομμάτι, το "Black sun", έχοντας στο μυαλό μου να πάω σπίτι μετά και να "μου πω" δυο λογάκια. Η βραδιά κύλησε θεικά.
          Το επόμενο πρωί, καφεδάκο, τσιγαράκι, ακρόαση όλων των δίσκων Dead Can Dance. Μαζί με τη μουσική τους είχα θάψει και ένα κομμάτι του εαυτού μου που τώρα λίγο-λίγο ξέθαβα....Ήταν όλο εκεί... αφθαρτο, αψεγάδιαστο, και όμορφο...
          Οι Dead Can Dance είναι η μοναδική μπαντα που εχω ακούσει περισσότερο εκτός σπιτιού παρά εντός. Και συγκεκριμένα, ξαπλωμένος νύχτα σε ταράτσες, σκαρφαλωμένος σε δέντρα, διανυκτερεύοντας πάνω από τα 1300m υψόμετρο. Πίσω σε όλα αυτά με έστειλε το ξανα-άκουσμα της μουσικής τους. Θυμήθηκα τι ταξίδια είχε κάνει το μυαλό μου και τι ειχα νιώσει. Αν τους έχεις ακούσει ότι και να γράψω θα είναι φτωχό και λίγο. Αν δεν τους έχεις τσεκάρει θα εκπλαγείς... Αυτή η μπάντα δεν έχει ταίρι... δεν μοιάζει με τίποτα από όσες μπάντες υπάρχουν στο πλανήτη, σε οποιαδήποτε περίοδο-εποχή-χώρα. Δεν ανήκει σε είδος μουσικής, ξεφτιλίζει με ευκολία κάθε "ταμπέλα", οι άνθρωποι δεν είναι από αυτό το πλανήτη. Κανένα τραγούδι τους δε μοιάζει με κάποιο άλλο τραγούδι τους. Άνθρωπε αναγνώστη  ξαναδιάβασε την προηγούμενη πρόταση.
          Δεν νομίζω ότι υπάρχει άνθρωπος που θα μπορέσει να περιγράψει πόσο ξεχωριστοί, πόσο ιδιαίτεροι και πόσο σημαντικοί είναι σε αυτό που κάνουν. Δε ξέρω γιατί αλλά θα κλείσω με το...Εν αρχή είναι ο ΛΟΓΟΣ...

     Y.Γ.  Αφιερωμένο σε όσους γουστάρουν και σε όσους ακούν για πρώτη φορά.