Running Wild - Shadowmaker

    Πραγματικά αγαπημένη μπάντα οι Running Wild. Δεν νομίζω να στενοχωρήθηκαν αρκετοί όταν το 2009 ο καπετάνιος Rolf είχε ανακοινώσει την διάλυση του group, μιας και οι τελευταίες δισκογραφικές του προσπάθειες δεν είχαν βρει αντίκτυπο στους οπαδούς. Από το 'Masquerade' του 1995 και με τους δίσκους που ακολούθησαν, ο Rock 'n' Rolf κατάφερε να περιορίσει τον πυρήνα των φανατικών οπαδών σε χαμηλά αριθμητικά επίπεδα, μετατρέποντας τους(including me) σε σκληροπυρηνικούς και πεισματάρηδες.

   Μετά την διάλυση, λοιπόν, ο Rolf βάφει τα μαλλιά του κόκκινα και ασχολείται με 1-2 μπάντες σε πιο rock'n'roll και hard rock επίπεδα, παίζοντας και τον ρόλο του παραγωγού ήχου. Κανένα πρόβλημα με όλα αυτά. Το πρόβλημα δημιουργείται όταν το 2012 αποφασίζει να επανασυνδέσει τους Running Wild, δηλαδή ουσιαστικά να καθίσει ο ίδιος να γραψει τραγούδια ξανά ως Running Wild. Σχεδόν οι πάντες (including me) κράξανε την κίνηση αυτή, καθώς ήρθε σε αντιπαράθεση με τις βαρύγδουπες δηλώσεις του Rolf λίγο πριν την διάλυση, οτι οι RW διαλύονται μια για πάντα, προσέφεραν οτι είχαν να προσφέρουν, κλπ, κλπ. Ο μόνος λόγος που χάρηκα, ήταν για τις ελπίδες που γεννήθηκαν να τους δω live, πράγμα που δεν έχω καταφέρει εώς τώρα, μιας και το 1992 που ήρθαν τελευταία φορά, ο ανήλικος τότε εαυτός μου αγνοούσε την ύπαρξη των RW και του metal!

1. Piece Of The Action
2. Riding On The Tide
3. I am Who I am
4. Black Shadow
5. Locomotive
6. Me & The Boys
7. Shadowmaker
8. Sailing Fire
9. Into The Black
10. Dracula

   Εξώφυλλο ... το χειρότερο ever για Running Wild, ανέμπνευστο, μια μαλακία και μισή, ακομά κι εγώ μπορώ να κάνω κάτι καλύτερο στο photoshop! Δημιουργός του και μόνος θερμός υποστηρικτής του ο Rolf ... Δώσε, ρε μαλάκα, ένα πεντάευρω στον Marshall και θα σου βγάλει δουλειά, σίγουρα καλύτερη από τη μαλακία αυτή. Τρελή ξενέρα!! Αντικειμενικά, από τα 10 τραγούδια διασώζονται το 7λεπτο Dracula και 1-2 ακόμα, με τα υπόλοιπα απλά στο μέτριο. Υποκειμενικά και φανατισμένα, το 'Me and the boys' είναι απίστευτη μαλακία και τα υπόλοιπα ακούγονται αρκετά ευχάριστα, με τα 'I am who i am', 'Dracula' και 'Riding on the tide' να αποτελούν και hitάκια. Το μεγαλύτερο σφάλμα, το οποίο έχει γίνει στην όλη ιστορία είναι ο ήχος. Ψόφιος, πλαστικός, αδύναμος, hard rock. Αρκετά τραγούδια θα είχαν περισσότερη δύναμη και θα είχαν περισσότερα να δώσουν αν είχαν έναν πιο μεταλλικό ήχο.

   Α! και μάλλον ο καπετάνιος έχει ψιλοσαλτάρει... Σε γερμανικό περιοδικό απαντά στις ερωτήσεις/κράξιμο και δηλώνει ότι το εξώφυλλο είναι τρομερά εμπνευσμένο, οι τίτλοι 'Riding on the Tide', 'Sailing Fire' ΔΕΝ του θυμίζουν τους 'Riding the storm' και 'Raging fire' ..., ευχαριστεί τον τάδε για την σημαντική βοήθεια του στην τρομερή παραγωγή του δίσκου, τοποθετεί τον δίσκο ποιοτικά δίπλα σε 'Portroyal' και 'Under Jolly Roger'!! Ασε που έχει γεμίσει το layout με τη φάτσα του σε διάφορες πόζες .... Έχει βαλθεί να αφήσει τους κολλημένους και φανατικούς ακόμη λιγότερους.

    Ο δίσκος ακούγεται, ο Rock'n'Rolf έχει αρχίσει και σαλτάρει και εγώ περιμένω με υπομονή κάποια live εμφάνιση στην Ελλάδα.