Ήσυχα, καθαρά, κοιτάζω τον κόσμο και λέω... Όλα τούτα που θωρώ, γρικώ, γεύουμαι, οσφραίνουμε κι αγγίζω είναι πλάσματα του νου μου. Ο ήλιος ανεβαίνει, κατεβαίνει μέσα στο κρανίο μου. Στο ένα μελίγγι μου ανατέλνει ο ήλιος, στο άλλο βασιλεύει ο ήλιος. Τ άστρα λάμπουν μέσα στο μυαλό μου, οι Ιδέες, οι άνθρωποι και τα ζώα βόσκουν μέσα στο λιγόχρονο κεφάλι μου, τραγούδια και κλάματα γιομώνουν τα στρουφιχτά κοχύλια των αυτιών μου και τρικυμίζουν μια στιγμή τον αγέρα. Σβήνει το μυαλό μου, και όλα, ουρανός και γης, αφανίζουνται. "Εγώ μονάχα υπάρχω!" Φωνάζει ο νους. "Μέσα στα κατώγια μου, οι πέντε μου ανυφάντρες δουλεύουν, υφαίνουν και ξυφαίνουν τον καιρό και τον τόπο, τη χαρά και τη θλίψη, την ύλη και το πνέμα". "Όλα ρέουν τρογύρα μου σαν ποταμός, χορεύουν, στροβιλίζουνται, τα πρόσωπα κατρακυλούν σαν το νερό, το χάος μουγκρίζει". "Μα εγώ, ο Νους, με υπομονή, με αντρεία, νηφάλιος μέσα στον ίλιγγο, ανηφορίζω. Για να μην τρεκλίσω να γκρεμιστώ, στερεώνω απάνω στον ίλιγγο σημάδια, ρίχνω γιοφύρια, ανοίγω δρόμους, οικοδομώ την άβυσσο. Αργά, με αγώνα, σαλεύω ανάμεσα στα φαινόμενα που γεννώ, τα ξεχωρίζω βολικά, τα σμίγω με νόμους και τα ζεύω στις βαριές πραχτικές μου ανάγκες. Βάνω τάξη στην αναρχία, δίνω πρόσωπο, το προσωπό μου, στο χάος".
Υ.Γ. 1: Τι άσχημο να μην έχουμε ένα σύστημα παιδείας που να σε φέρνει "σε τριβή" με τέτοιες ιδέες όταν είσαι έφηβος... τότε που διαλέγει ο άνθρωπος αν θα είναι αθάνατος ή θνητός... (που λέει και ο φίλος μου ο Μπούφος), και να το διαβάζω στα 33 μου χρόνια... τι να πεις... κάλιο "αργά"...
Υ.Γ. 2: Δεν συμφωνώ ούτε διαφωνώ με τον Καζαντζάκη, απλά έχω την εντύπωση πως πρέπει να έρθεις σε "επαφή" με τα ερωτήματα που γεννά ο Καζαντζάκης... και να βγάλεις τα δικά σου "συμπεράσματα"."
ama sto vazan sto sxoleio ayto to keimeno mallon tha ekanes kopana na akouseis enslaved sto spiti tou foivou!
ReplyDeletemia xara ilikia einai kai tora... arkei pou niotheis oti "se afora" to sygekrimeno keimeno.
to kako tha eixe ginei an eftanes s'ayth tin ilikia me to myalo tsimento
Χαχαχαχαχχαχα.....εχει ακόμα ζέστη εκεί Ε? :p
ReplyDeleteΟμολογουμένως πολύ όμορφο το απόσπασμα.Κρίμα που στο σχολείο σ έβαζαν στο τριπάκι να μισείς τέτοιου τύπου κείμενα, εξαιτίας κυριώς του αποστειρωμένου, ξύλινου και στερούμενου κάθε κριτικής σκέψης τρόπου με τον οποίο στα πάσαραν. Α και αυτός ο καζαντζάκης περα απο κλαψιάρικα τραγούδια ήξερε να μεγαλουργεί και στο πεζό λόγο τελικά...
ReplyDeleteφοίβος
Nαι Φοιβάρα είναι πετσίς...πολύ!!! Συμφωνώ για αυτά που λες για το τρόπο διδασκαλίας στα σχολεία "μας". Αλλά εδω και χρόνια δε περιμένω τίποτα από αυτούς(κράτος), ότι κάνω μόνος μου...(ξηγούμαι και για το γεγονός ότι παράτησα διάβασμα-πανελλήνιες...δεν ήταν από τεμπελιά αλλα επειδή δε μου έφτανε να σκεφτώ πως πρέπει να γράψω τον καθηγητή στα παπάρια μου και να δω ότι έχουν ζουμί τα βιβλία) Τέσπα, αν σου άρεσε η πρώτη σελίδα, να ξέρεις ότι όλο το βιβλίο, κυριολεκτικά, είναι της "ίδιας" ποιότητας. Τσέκαρε την ασκητικη ;)
DeleteΑργησα λιγο, αλλα το διαβασα οπως μου συστησες.. Πολυ ομορφο κομματι, και δυστυχως κι εγω ανηκω στην ιδια κατηγορια..Και η εισαγωγη σου πολυ πετυχημενη και νομιζω ταμπεινα οτι δενει πολυ με τη συνεχεια, τουλαχιστον οπως το βλεπω εγω.. :) Το χειροτερο κακο ειναι οτι και οι εξωσχολικοι καθηγητες που πληρωναμε για να μας καθοδηγησουν σε ανωτερες γνωσεις, δεν ανταποκριθηκαν στις υποχρεωσεις τους.. Θα μπορουσαν λογου χαρη, να προσφερουν ηθικα διδαγματα, να υποδειξουν διαφορετικα μονοπατια μορφωσης, να καθοδηγησουν προτεινοντας ενναλλακτικες πηγες μαθησης και αυτοβελτιωσης, αλλα δυστυχως και αυτοι ακολουθησαν το τροπαριο της "ξυλινης" παιδειας που προωθειται απο το κοινωνικο συστημα.. Κατα συνεπεια, επισστρεφουμε στο "ο,τι κανεις για παρτυ σου, ψαξου μονος σου.." Ευγε Κοτσιφα!!! Θα προσπαθησω να βρω το βιβλιο γιατι μου εξιταρες το ενδιαφερον!! Merci!!
ReplyDeleteΔιάβασέ το, είναι πολύ "δυνατό". Όπως λέει και ο monotheist παραπάνω, είναι σημαντικό να μην φθάνουμε σε αυτή την ηλικία με το μυαλό "τσιμέντο".
Delete