Deathspell Omega - Drought

Drought: ξηρασία, ανομβρία, λειψυδρία και όλα τα "-ψία" που λέει κ ο Ζήκος. Ψαρωτικό.

Κριτική δεν βρίσκω και πολύ νόημα να κάνω. Oι λάτρεις του "αντικειμενικού κειμένου" φαντάζομαι χόρτασαν από πληροφορία μασουλώντας με όρεξη άρθρα στη μπλογκόσφαιρα και τώρα πλέον ρεύτηκαν κιόλας και χώνεψαν.

Απλά διαβάζοντας αυτό το γαμάτο άρθρο-κριτική του συναδέλφου (χαχα) αναδύθηκε ένας προβληματισμός που με χτυπάει κάθε φορά που διαβάζω στίχους των DsO και περιτέχνως εξαφανίζεται όταν αφεθώ στην μουσική τους και πετάξω πέρα το κουλτουροεσώφυλλο.

Ω ναι! Οι στίχοι των DsO είναι σούπερ σοβαροί! και ψαρώνω όταν τους διαβάζω. Really. Αλλά ειλικρινά χωρίς να καταλαβαίνω τίποτα. Μόνο και μόνο η αίσθηση ότι "μαλάκα τώρα διαβάζω something seriously occult shit" σίγουρα με υποβάλλει σε μια ατμόσφαιρα αλλά αυτό είναι αρκετό; Και φταίω εγώ επειδή δεν ξέρω λατινικά και δεν έχω διαβάσει ένα κάρο απόκρυφα και φιλοσοφικοθρησκευτικά κείμενα και Γάλλους ποιητές ώστε να μπορέσω να συναρμολογήσω στο μυαλό μου όλο αυτό το δαιδαλώδες παζλ; Μήπως επειδή όπως λέει  και ο συνάδελφος "…Its members have not equipped their audience with the tools required to untangle their message,…"  και πολύ σωστά συμπληρώνει "…if they even fully understand that message themselves."

Και εδώ πρέπει να σημειώσουμε ότι δεν μιλάμε απλά για μια καλλιτεχνικά αφηρημένη ποίηση που και η ίδια η μπάντα της δίνει δευτερεύουσα θέση σε σχέση με τη μουσική. Σύμφωνα με τις ελάχιστες συνεντεύξεις τους πρόκειται για ισοδύναμου βάρους εκφραστικό μέσο το οποίο μαζί με το artwork ολοκληρώνει το δυσνόητο concept του εκάστοτε άλμπουμ. Δεν αντλούν απλά έμπνευση από τον "θεϊστικό σατανισμό"(;) ή "ορθόδοξο σατανισμό"(;) (να με συγχωράτε είμαι και από χωριό) αλλά είναι ο ΚΥΡΙΟΣ λόγος ύπαρξης της μπάντας. Άρα σύμφωνα μ'αυτό εγώ έχω χάσει τουλάχιστον το μισό νόημα της τέχνης τους! Και δεν μ'αρέσει καθόλου αυτό.

Από την άλλη βέβαια δεν μπορώ να αρνηθώ οτι χαίρομαι πολύ όταν βλέπω μπάντες να αποστασιοποιούνται από τον τύπο και την δημοσιότητα και να ασχολούνται σοβαρά με την τέχνη τους... αλλά και πάλι μέχρι ποιό σημείο; Αρνήσε την συμμετοχή σου σε ένα hype (σωστό) αλλά το τραβάς στο άλλο άκρο δίνοντας την εντύπωση ότι απλά θες να δημιουργήσεις ένα δικό σου. Γιατί δεν μπορώ να δεχτώ ότι τα μέλη του γκρουπ που έχουν εταιρείες (Hasjarl) γράφουν σε στούντιο με όλη την σύγχρονη τεχνολογία και παίζουν METAL είναι τίποτα ξεχασμένοι Γάλλοι λόγιοι σε σκοτεινές επαύλεις που μαζεύονται και πίνουν μπράντυ και συζητούν για τον Bataille και τον θεϊστικό σατανισμό. Δεν ξέρω αν καταλαβαίνουν σε ποιό κοινό απευθύνονται αλλά έχω την εντύπωση ότι το 90% των ακροατών τους δεν δίνει δεκάρα για το φιλοσοφικό υπόβαθρο που ΜΠΟΡΕΙ να υπάρχει πίσω από τη μουσική τους αλλά αρκούνται σ'αυτή αφού απο μόνη της ευτυχώς έχει πολλά να πει. Αν δεν ήταν αυτή μαζί με το 90% των ακροατών τους δεν θα καθόμουνα ούτε εγώ να ασχοληθώ μαζί τους και θα τους άκουγαν μόνο όσοι ανήκουν στο θρησκευτικό-φιλοσοφικό τους κύκλο (μπράντυ και Bataille που λέγαμε).

Το κόβω γιατί δεν θα τελιώσω ποτέ. Ελπίζω να βγάζει νόημα.

Να πούμε και για το EP;

Εν συντομία… το παρανοϊκά σταθερό σερί υψηλής ποιότητας κυκλοφοριών από το "Si monumentum…" και μετά συνεχίζεται αν και με μια απειροελάχιστη καμπή (φυσιολογικό) και με τον "καθαρό" και πιο προσιτό ήχο του "Paracletus" λίγο πιο "μαθηματικά" εκτελεσμένο. Εισαγωγή και εξαγωγή είναι τα highlights και το artwork του εξωφύλλου σκοτώνει.

* Photo by Marco Antonio Cruz

** Cover Artwork by
Manuel Tinnemans